سین: سعید عقیقی در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
در پاسخ یک دوست: کتاب «راهنمای فیلم سینمای ایران»محصول نشر روزنه کار، بسیار به فیلمفارسی های قدیم و جدید و سریال های بی در و پیکر امروزی شبیه است؛ بدون روش شناسی، بدون نظم، بدون منطق، با یک سری اطلاعات به درد خور و به درد نخور که بی هیچ پردازشی برای هر چه چاق نر شدن کتاب در آن ریخته شده است. در مروری سطحی، در صد صفحه کتاب بیش از دویست غلط تاریخی و معرفت شناختی و دستوری یافتم که برای یک کتاب مدعی «مرجع» بودن، فاجعه است.کاش کتاب فقط «نادرست»بود.
کتاب از نیت پلیدی می آید که نشانه هایش در جای جای آن به چشم می آید. محصول پوپولیسمی ست در حال تحریف تاریخ؛ از بین بردن ارزش های فرهنگی رسانه ای به نام سینما به بهانه نگاه«غیر ارزشی»، با نگاهی صددرصد جهت دار ،«ارزشی» وکوشنده در جهت اعتبار بخشی به «ارزش های جایگزین »، که نشانه هایش را در مفهوم«لمپن-انتلکت» دیده ایم و از این پس بیش تر خواهیم دید.غبار لمپنیسم که فرو‌نشست، بیش تر به این «مِتاب» خواهیم پرداخت.
نمونه ای که نام می برم در برابر فضولاتی که کتاب وارد فرهنگ سینمایی مملکت کرده هیچ است، اما فقط می خواهم ذره ای از روحیه حاکم بر کتاب را توضیح بدهم: در مدخل مهرگیاه(ص۶۵۸) دو پرسش از فریدون گله و پاسخ او آمده و منبع استنادش «گفت و گویی جمعی(۱۳۷۸)»(در داخل مدخل !)است. برای آگاهی خواننده بخت برگشته عرض کنم که گفت و گو از ص ۱۸۶و ۱۹۷ کتاب فریدون گله :زندگی و آثار(انتشارات نقش و نگار،۱۳۸۰)بدون ذکر منبع اش سرقت شده ، و نام پرسنده سوال نخست سعید عقیقی ست که نسبت دوری با «اینجانب» دارد، و دومی رضا درستکاراست.جز اظهار تاسف برای این میزان حقارت، و ماندگاری شرم ابدی برای کتاب سازان و مافیای مطبوعات سینمایی که عمری ست برای کتاب های نخوانده ضرب زورخانه می زند، بسیار خوشحالم که حقارت چنین موجوداتی در این مملکت صرفا دامن خودشان را می گیرد، و دم خروس«مرجعیت سینمایی»شان از همین ارجاعات با حذف نام مراجع اصلی پیداست.با یاد آن که
گفت :«غافلان همسازند». باقی بقایت.
سعید عقیقی
به گزارش سین کتاب «راهنمای فیلم سینمای ایران» با فراهم‌آوردن ۵۱۷ مدخل به بررسی، تحلیل و نقد برگزیده فیلم‌های سینمای ایران در سال‌های ۱۳۰۹ تا ۱۳۶۱ پرداخته است.
در معرفی این کتاب آمده است: «راهنمای فیلم سینمای ایران» را می‌توان ادامه مسیری دانست که حسن حسینی پیش از این با انتشار مجموعه درس‌گفتارهای «فیلمفارسی» آغاز کرده بود. اساسی‌ترین تفاوت این کتاب با سایر نمونه‌های مشابه که پیش از این منتشر شده‌اند، بخش «نقد فیلم» است که حاصل این پژوهش پنج‌ساله را به تاریخ‌نگاری سینمای ایران از خلال فیلم‌ها بدل کرده و در آن آثار سینمایی به عنوان متن، در قالب زمینه‌های گوناگونی که حوزه مطالعات فرهنگی به آنان شکل داده، بررسی شده‌اند.
بخش اطلاعات فیلم‌ها و خلاصه داستان نیز در قیاس با نمونه‌های مشابه، مفصل‌تر است و با جزئیات بیشتر و تصاویری کمتر دیده‌شده تکمیل شده‌اند.
همچنین در انتشار این کتاب منتقدان سینمایی و پژوهشگرانی همچون خسرو دهقان، بهزاد رحیمیان، علیرضا محمودی، علی قلی‌پور، بهداد آوندامینی و علی پاپلی یزدی نیز با حسن حسینی همکاری کرده‌اند.»
این کتاب در ۸۲۰ صفحه، در قطع رحلی با قیمت ۳۲۵ هزار تومان و به تیراژ ۷۷۰ نسخه از سوی انتشارات روزنه‌کار منتشر شده است.
