به گزارش سین محمد دلاوری مجری تلویزیون در صفحه شخصی خود نوشت:
یک
روحانی اوایل دولت اولش با چتر رفته بود کوهنوردی، یادداشت کوتاهی نوشتم و در پایانش گفتم: اصولا کوهنوردها حتی زیر برف چتر به دست نمیگیرند و بهتر بود شما به کوه که میروید خودتان را به برف بسپارید
آن روزها ماه عسل روحانی بود و من بابت همین انتقاد ساده هزاران فحش و توهین از جانب هواردارانش دریافت کردم، هوادارانی که فکر میکردند روحانی آمده تا نجاتشان دهد و من ممکن است با زیاده‌گویی مانع سعادتشان شوم
دو
دیروز، روحانی در ماههای پایانی ریاستش، چند دقیقه سخنرانیش را زیر باران ادامه داده و دولتش خیس شده، حالا چنان او را آماج توهین و دشنام قرار داده‌اند که تو عجب بی کفایتی که حسابِ باران را نکرده‌بودی
سه
روحانی اگر در ماههای اول ریاستش جلسه‌اش را زیرباران ادامه میداد نه تنها بی‌کفایت نبود بلکه بسیار هم جذاب و شیرین بود که از باران نگریخته و دولتش را خیس کرده، او در آن سالها قطعا با چنین اقدامی مصداق واقعی شعر سهراب میشد که « چترها را باید بست، زیر باران باید رفت»
چهار
سرنوشت حکمرانی در اینجا همین است، نه فقط برای روسای جمهور، حتی برای حکومت ها، حتی برای آنها که به پایان جمهوری اسلامی فکر میکنند، آنها هم منتظر یک نجات بخش هستند که بیاید و با عصای موسی به همه مشکلات پایان دهد
پنج
با خواندن این یادداشت شاید مقدار تازه‌ای به من فحش بدهید که از این نوشته لابد قصد تخریب کسی که دوستش دارید را داشته ام یا قصد تطهیر کسی که دوستش ندارید را داشته‌ام، اما باور کنید صادقانه انگیزه‌ای برای تخریب و تایید کسی ندارم و فقط دلم میخواهد خوانندگان این یادداشت به آینده« ایران» فکر کنند، شاید در آینده نسلی شکل بگیرد که تصورش از مفهوم حکمرانی عمیق تر باشد.
